Η αρχαία Ιαπωνία

Ιαπωνικό αγγείο κατασκευασμένο μεταξύ 1ου και 3ου αιώνων

Διακόσια χρόνια  πριν την χρονολόγηση της σύγχρονης εποχής μας (δηλ. 200 π.Χ.) η Ιαπωνία ήταν πολύ αραιοκατοικημένη από ανθρώπους που εξακολουθούσαν  να χρησιμοποιούν λίθινα εργαλεία και ζούσαν από το κυνήγι, το ψάρεμα και την συγκέντρωση τροφών από την άγρια βλάστηση.

Στη συνέχεια, γύρω στο 200 (π.Χ.) στο μεγάλο νότιο νησί της Ιαπωνίας το Kyushu, εμφανίστηκε μια κουλτούρα από σιδερένια και χάλκινα εργαλεία χάραξης και παρουσιάστηκε η καλλιέργεια του ρυζιού.

Η νέα κουλτούρα πιστεύεται ότι είχε έρθει από μετανάστες, ίσως από τη χερσόνησο της Κορέας που είναι η μικρότερη απόσταση από την ηπειρωτική Ασία, όπου υπήρχε, ήδη, ένας τέτοιος τρόπος ζωής.

Ο λαός με το νέο πολιτισμό που ονομαζόταν Γιαγόι- Γιαπάνις επεκτάθηκε κατά των ιθαγενών και περίπου την εποχή του Αυγούστου Καίσαρα έφθασε μέχρι την πεδιάδα του kanto, όπου κάποια μέρα εκεί δημιουργήθηκε το Τόκιο.

Ανέπτυξαν τη συντήρηση αλόγων και αγελάδων, επέκτειναν το κυνήγι και την αλιεία και καλλιέργησαν ευρέως το ρύζι, όπου ήταν δυνατόν.

Απέκτησαν επαφές με την ηπειρωτική Ασία και μετέφεραν τον τροχό του αγγειοπλάστη και βελτιωμένες τεχνικές κλιβάνων.

 Εισήγαγαν από την Κίνα και την Κορέα νομίσματα, χάλκινα κάτοπτρα, βραχιόλια και χάντρες, σιδερένια και χάλκινα μαχαίρια και σπαθιά.

 Άρχισαν σιγά σιγά τη δική τους τήξη του σιδήρου, φτιάχνοντας σπαθιά, πριόνια, σφιγκτήρες και αιχμές.

Η πληθώρα τροφίμων που δημιουργήθηκε είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη του λαού Γιαγόι- Γιαπάνις σε ταχείς ρυθμούς. 

Θα ήταν, ίσως, ο πιο υγιής λαός στην Ιαπωνία και συνέχισε να εξαπλώνεται εκτοπίζοντας τους ιθαγενείς λαούς.

Γύρω στο 100 της εποχής μας (μ.Χ.) επεκτάθηκαν στην βορειοανατολική Ιαπωνία στην Honshu και φαίνεται να απορρόφησαν του παλαιούς κατοίκους, τους Αϊνού, οι οποίοι πιστεύεται ότι είχαν ζήσει περισσότερο στο βόρειο μέρος του συμπλέγματος.

 Οι Αϊνού ήταν ένας λαός με γαλάζια μάτια και ανοιχτόχρωμο δέρμα και με περισσότερα μαλλιά από ότι οι Ασιάτες. Ίσως αυτός  είναι ο λόγος που σήμερα έχουν οι Ιάπωνες μεγαλύτερη τριχοφυΐα .

Σύντομα ανοίχτηκαν δρόμοι που διευκόλυναν τη μετακίνηση των ανθρώπων και των αγαθών και οι Γιαγόι- Γιαπάνις ανέπτυξαν έναν στόλο πλοίων που διακινούσαν τα αγαθά τους στις επάνω και στις κάτω ακτές της Ιαπωνίας, καθώς και μεταξύ της Ιαπωνίας και της ασιατικής ηπείρου.

Αναπτύχθηκαν εκείνη την εποχή στενότεροι δεσμοί μεταξύ της Ιαπωνίας και της Κορέας. Οι επαγγελματίες και τεχνίτες Κορεάτες είχαν μεγάλη ζήτηση στην Ιαπωνία και οι Κορεάτες όταν εγκαταστάθηκαν στην Ιαπωνία έλαβαν τίτλους ευγενείας, αποτελούσαν την τάξη των ευγενών.

Οι Γιαγόι- Γιαπάνις άρχισαν να εισάγουν σίδηρο από την Κορέα από το οποίο έφτιαξαν τα πρώτα άροτρα, σκαλιστήρια, δρεπάνια, τσεκούρια, αξίνες και σμίλες.

Μια κινέζικη έκθεση που ονομάζεται Weizhi ( εγγραφή Βέι) και χρονολογείται στο 297 (μ.Χ.) αφού περιγράφει την ιαπωνική κοινωνία σημειώνει ότι δεν διαφέρει πολύ από άλλους ανεπτυγμένους πολιτισμούς.

Η έκθεση περιγράφει την Ιαπωνία χωρισμένη σε πολλά κράτη ή βασίλεια με ταξικές διαφορές.

Οι πιο πλούσιοι άνδρες στην Ιαπωνία – γράφουν οι Κινέζοι- είχαν από τέσσερις έως πέντε συζύγους που ασχολούνταν με το νοικοκυριό σαν σκλάβες.

Οι άνθρωποι με χαμηλότερη κοινωνική κατάταξη, γονυπετούσαν για να δείξουν το σεβασμό τους στους ανθρώπους της μεγαλύτερης βαθμίδας και πλήρωναν φόρους στους τοπικούς άρχοντες.

Οι Κινέζοι περιγράφουν  ότι σιγά-σιγά εμφανίστηκε μια νέα κατηγορία ανθρώπων, των πολεμιστών, με άλογα και πολεμικό εξοπλισμό που εισήχθη από την ασιατική ήπειρο.

Σύμφωνα με την κινεζική αναφορά σημειώνεται  ότι υπήρχε ένας απαράβατος νόμος για το σεβασμό και την υπευθυνότητα  μεταξύ των οικογενειών και η κάθε παράβαση τιμωρούνταν. Αυτός ήταν ο λόγος της δημιουργίας της τάξης των πολεμιστών.

Επίσης, στην ιαπωνική κοινωνία, οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν εξίσου με τους άνδρες και σε ορισμένες φυλές, αρχηγοί ήταν  γυναίκες.

Μια τέτοια ηγέτης ήταν η βασίλισσα Χιμίκο, μια ανύπαντρη γυναίκα, η οποία σύμφωνα με το κινεζικό κείμενο, έλεγχε ένα μεγάλο μέρος της περιοχής της Kyushu από το έτος 183 έως το 248 και Χιμίκο σήμαινε στη γλώσσα των ιθαγενών Κόρη του Ήλιου. Οι Γιαπωνέζοι είχαν την πεποίθηση ότι οι Ιάπωνες αρχηγοί ήταν απόγονοι από το θεό Ήλιο.

Μετά ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο βασιλιάς  Ογίν που κυβέρνησε μέχρι το έτος 310  που έγινε 110 ετών. Μετά το θάνατό του, ο Ογίν θεοποιήθηκε ως Χατσιμάν- Θεός του Πολέμου.

Στο Τόκιο, στο Κιότο και στην Καμακούρα (νότια του Τόκιο) χτίστηκαν τότε όμορφοι ναοί προς τιμή του Ογίν, καθώς και οι πολεμιστές πριν ξεκινήσουν τη μάχη προσεύχονταν υπέρ του Ογίν.

Γύρω στο 300 μ.Χ. ολοένα και περισσότεροι Κορεάτες μετακινούνταν προς την Ιαπωνία: υφαντουργοί, σιδεράδες, εμπειρογνώμονες άρδευσης, καθώς και καθηγητές της κινεζικής γραφής και των κινεζικών τεχνών.

Οι Κορεάτες μετέφεραν στην Ιαπωνία τις ιδέες του κινεζικού δικαίου, την ιατρική, την επιστήμη, την κοινωνική και πολιτική οργάνωση.

Στα 400 μ.Χ. υπήρχαν περισσότερα συστήματα άρδευσης που κατασκευάστηκαν στην Ιαπωνία και οικογένειες που κατάγονταν από τη βασιλική γενικά των Γιαμάτο- Yamato, λάμβαναν θέσεις ευθύνης στο στρατό, στη θρησκεία και στα τεχνολογικά έργα.

 Η εδραίωση των Γιαμάτο στην ιαπωνική κοινωνία έγινε στα κινεζικά πρότυπα.

Στα μέσα του έκτου αιώνα μετά Χριστό, εμφανίστηκε στην Ιαπωνία και ο Βουδισμός και άρχισε η παρουσία των βουδιστικών ναών.

--

Sources:

The Cambridge History of Japan, Volume I, Ancient Japan, 1993

The Sources of Japanese Tradition, by Ryusaku Tsunoda and William Theodore de Bary, Volume I, 1965

Japan, from Prehistory to Modern Times, by John Whitney Hall, 1991

Blog: fsmitha.com

 © mikres-ekdoseis- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά  της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης  του ιστολογίου παραγωγής- http://www. mikres-ekdoseis.gr