Οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι ήταν γνώστες των μυστικών των πλανητών

Επιγραφές με σφηνοειδή γραφή,  δείχνουν ότι οι Βαβυλώνιοι υπολόγιζαν τη θέση του πλανήτη Δία με τη χρήση γεωμετρικών μεθόδων, ενώ μέχρι τώρα πιστεύονταν ότι  η μέθοδος επινοήθηκε τον 14^ο αιώνα

Οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι είναι γνωστό ότι είχαν προχωρήσει στην αριθμητική. Τώρα με την ανάλυση των πήλινων πινακίδων σφηνοειδούς γραφής,  που βρέθηκαν στην περιοχή της αρχαίας Βαβυλωνίας και στην αρχαία Ουρούκ, δείχνουν ότι  μπορούσαν να προβλέψουν τη θέση των ουράνιων σωμάτων, χρησιμοποιώντας προηγμένες τεχνικές γεωμετρίας.

 

Συγκεκριμένα, τα δισκία δείχνουν ότι οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι είχαν, προφανώς, εντυπωσιασθεί από τις θέσεις του πλανήτη Δία, γράφει ο Μάτιου Οσεντριέβερ του Πανεπιστημίου  Humboldt του Βερολίνου, στην εργασία του:

 «Οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι αστρονόμοι υπολόγισαν τη θέση του Δία,  με διάγραμμα ταχύτητας-χρόνου».

Τα δισκία που περιγράφει είναι τα πρώτα γνωστά παραδείγματα,  που χρησιμοποιείται η γεωμετρία για τον υπολογισμό της μελλοντικής θέσης ενός αντικειμένου στο χώρο-χρόνο.

Πρόκειται για τις ίδιες τεχνικές που ανακαλύφθηκαν στην Οξφόρδη, Κέιμπριτζ τον 14ο αιώνα.

Οι τεχνικές αυτές είτε είναι μια τυχαία συγκλίνουσα εξέλιξη μετά από χίλια χρόνια ή ότι η Δύση ενδέχεται να έμαθε τις τεχνικές, με κάποιο τρόπο από τους αρχαίους Βαβυλώνιους αστρονόμους.

Οι πήλινες πινακίδες, οι οποίες είναι σχεδόν άθικτες, φαίνεται να χρονολογούνται μεταξύ 350 και 50 π.Χ..

 Υπάρχουν ζητήματα σχετικά με την προέλευση τους – ο  Οσεντριέβερ σημειώνει ότι έχουν «ανασκαφεί ανεπίσημα». Πάντως,  η μελέτη τους έδειξε ότι αναφέρονται σε μια γενική μεθοδολογία και δεν παραπέμπουν σε συγκεκριμένα αστρονομικά φαινόμενα, που θα μπορούσαν να χρονολογηθούν. Τα γραπτά περιγράφουν δύο διαστήματα με τον Δία να εμφανίζεται κατά μήκος του ορίζοντα, προβάλλοντας τη θέση του πλανήτη σε 60 και 120 ημέρες.



Η Γεωμετρία άρχισε να αναπτύσσεται πολύ πίσω στην ιστορία του ανθρώπου.

 Η  κατ’ εξοχήν πρακτική της, ανήκει στους  αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι  χρησιμοποιούσαν τη γεωμετρία για να περιγράψουν διαμορφώσεις στο φυσικό χώρο, ωστόσο  η πρώιμη ιστορία της αρχαίας ελληνικής γεωμετρίας είναι άγνωστη, επειδή εξακολουθούν να μην υπάρχουν ευρήματα. 

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, είχαν επίσης γεωμετρική γνώση, και είχαν γνώση και της τριγωνομετρίας, αλλά επίσης πιστεύεται ότι ήταν περιορισμένη η χρήση της για την επιστήμη, παρά μόνο  για την  επίλυση προβλημάτων της καθημερινότητας, όπως τον υπολογισμό του εμβαδού μιας πυραμίδας.

Στους αρχαίους Βαβυλώνιους, από την άλλη πλευρά,  υπάρχουν πολλά γραπτά - πάνω από 450 σχετικά δισκία, εκ των οποίων περίπου 340 είναι πίνακες με τους υπολογισμούς των πλανητικών ή σεληνιακών στοιχείων. 

Άλλα 110 δισκία έχουν υπολογιστικές οδηγίες. Γνωρίζουμε τώρα ότι χρησιμοποιούσαν γεωμετρία σε μια αφηρημένη έννοια, για να ορίσουν το χρόνο και την ταχύτητα.

Ο  Οσεντριέβερ εξηγεί: «Σε όλα αυτά τα κείμενα φαίνεται ότι  τα ζώδια έχουν εφευρεθεί στη Βαβυλώνα,  κοντά στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ.,  όπου χρησιμοποιούνταν ένα σύστημα  ουράνιων συντεταγμένων για τον υπολογισμό των θέσεων τους»



Γιατί, όμως,  οι Βαβυλώνιοι ήθελαν να υπολογίσουν τη θέση του Δία; Μάλλον πρόκειται για τους οι ιερείς τους  που χρησιμοποιούσαν την αστρολογία για να ερμηνεύσουν τη θέληση των θεών.

Δεν υπήρχε μόνο η γεωμετρία του χρόνου και της ταχύτητας,  αλλά η παρόρμηση προς την ουράνια μαντεία, ως μία θρησκευτική πρακτική, που όπως πιστεύεται είχε αρχίσει "επιστημονικά"  με τον βαβυλωνιακό πολιτισμό.

haaretz.com - Ruth Schuster Jan 29, 2016

--

 © mikres-ekdoseis- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά  της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης  του ιστολογίου παραγωγής- http://www. mikres-ekdoseis.gr