Την επόμενη της 11/09/2001, η διεθνής κοινότητα κηρύττει τον πόλεμο στο ακραίο Ισλάμ. Όμως 16 χρόνια αργότερα και παρά την πίεση που δέχονται, οι τζιχαντιστές καταφέρνουν να ανανεώνουν τις γραμμές τους, συνεχίζοντας τα χτυπήματά τους ανά τον κόσμο.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες για την ερμηνεία του παραπάνω φαινομένου.
Κάποιες ενοχοποιούν συνολικά το Ισλάμ. Άλλες προβάλλουν τη φτώχια και
την αμορφωσιά των ισλαμικών κοινωνιών. Τέλος κάποιες άλλες συνδέουν την
τρομοκρατία με τα ψυχικά νοσήματα. Ωστόσο όλες αυτές οι θεωρίες είναι
διάτρητες.
Κάθε θρησκεία μπορεί να γνωρίσει βίαιη ερμηνεία, όπως συνέβη και με το χριστιανισμό. Π.χ η θανάτωση 4.500 Σαξόνων από τον Καρλομάγνο επειδή αρνήθηκαν να βαφτιστούν χριστιανοί, η σφαγή 30.000 προτεσταντών τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου κ.α. Σήμερα υπάρχουν χριστιανικές ομολογίες με παρόμοιο περιεχόμενο.
Π.χ εκκλησίες μορμόνων όπου επιτρέπεται η πολυγαμία και απαγορεύεται ο καφές κ.α. Παράλληλα αν η φτώχεια, η αμορφωσιά και οι ψυχικές διαταραχές, επαρκούσαν για την τέλεση τόσο αποτρόπαιων πράξεων, τότε ο κάθε άνθρωπος που ανήκει σε αυτές τις κατηγορίες θα έπρεπε να είναι φρικτός εγκληματίας. Αντίθετα όμως υπάρχουν πλούσιοι, μορφωμένοι και ψυχικά υγιέστατοι τζιχαντιστές.
Ο τζιχαντισμός είναι και αυτός μια ιδεολογία.
Αυτό όμως που μας αποκαλύπτει η κοινωνική επιστήμη για τις ιδεολογίες, είναι ότι υπάρχουν, μόνο εφόσον έχουν εμφανιστεί οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συμφέρον από αυτές.
Έτσι προκύπτει το ερώτημα η απάντηση του οποίου θα λύσει και τον προβληματισμό μας. Ποιες είναι οι κοινωνικές ομάδες που εξυπηρετούνται από το τζιχαντιστισμό και γι’ αυτό το λόγο τον συντηρούν;
- Σήμερα το ακραίο Ισλάμ είναι εργαλείο που αξιοποιείται στις αντιπαραθέσεις των μεγάλων δυνάμεων και των ισλαμικών κρατών. Χρησιμεύει στη συμμόρφωση ή την ανατροπή κυβερνήσεων, ενώ το χάος που προκαλεί και τα εγκλήματα που διαπράττει, λειτουργούν ως πρόσχημα για την επέμβαση ξένων δυνάμεων στα εδάφη άλλων χωρών.
Οι αντιπαραθέσεις αυτές είναι πρωτίστως οικονομικές. Μεταξύ άλλων αφορούν τον έλεγχο των υδρογονανθράκων, των αγορών, των ενεργειακών και εμπορικών δρόμων.
Η οικονομία όμως ελέγχεται από μονοπωλιακές εταιρείες. Άρα οι αντιπαραθέσεις των κρατών αναγκαστικά θα σχετίζονται με τις αντιπαραθέσεις των εταιρειών. Π.χ ο ανταγωνισμός δύο αγωγών, που τελικά οδήγησε τη Συρία στο χάος και αφορούσε ποιος θα προμηθεύσει με ενέργεια την Ευρώπη. Του αγωγού Κατάρ – Ιορδανία – Συρία – Τουρκία, που στήριζαν οι Η.Π.Α, με τον αγωγό Ιράν – Ιράκ – Συρία, που στήριζε η Ρωσία.
Για να επιλυθούν όμως αυτοί οι ανταγωνισμοί χρειάζονται οι πολιτικοί. Αυτοί μεταφέρουν τις οικονομικές αντιπαραθέσεις από τα χρηματιστήρια στα τραπέζια των διεθνών οργανισμών. Όμως μια επιτυχημένη πολιτική προϋποθέτει τη σωστή «τεχνική» βοήθεια.
Σε αυτό το σημείο εμφανίζονται οι τεχνοκράτες και οι κρατικοί υπάλληλοι. Πρόσθετα απαιτεί τη λαϊκή στήριξη, κάτι που εξασφαλίζουν οι δημοσιολόγοι, οι δημοσιογράφοι, οι πανεπιστημιακοί και οι κληρικοί. Αλλά επειδή καμιά φορά η πολιτική αδυνατεί να «συμφιλιώσει» τις αντιθέσεις, ας βρίσκονται σε ετοιμότητα και οι στρατιωτικοί.
Η γιγάντωση του τζιχαντισμού συντελέστηκε στο πλαίσιο αυτών των σφοδρών αντιθέσεων, που δε μπορούσαν να συμβιβαστούν πολιτικά, ανάμεσα σε παγκόσμιες και τοπικές δυνάμεις, για τη μοιρασιά της Μ. Ανατολής.
Την αυγή του 21ου αιώνα, η αυξανόμενη επιρροή της Ρωσίας και της Κίνας στη Μ. Ανατολή, προκαλεί την ανησυχία της «δύσης».
Το ίδιο αίσθημα νιώθουν και οι σύμμαχοι της, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιορδανία, Ισραήλ και Τουρκία, εξαιτίας της αυξανόμενης επιρροής του Ιράν.
Το ΝΑΤΟ εκπονεί σχέδιο για τη δημιουργία της μεγάλης μέσης Ανατολής
Έτσι το 2004 στην Κωνσταντινούπολη, το ΝΑΤΟ εκπονεί σχέδιο για τη δημιουργία της μεγάλης μέσης Ανατολής. Συνακόλουθα η εξεύρεση νέων ενεργειακών πόρων στην Αν. Μεσόγειο θα περιπλέξει και άλλο το πράγμα.
Η «δύση» και οι σύμμαχοί της, αξιοποιούν στους σχεδιασμούς τους το ακραίο Ισλάμ και τη διαμάχη Σιιτών – Σουνιτών.
Παράγοντες που διαχρονικά δυσκολεύουν την ισχυροποίηση των κοσμικών αραβικών κρατών και ευνοούν τους ιμπεριαλιστές να επιβουλεύονται την περιοχή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η οργάνωση «Αδελφοί Μουσουλμάνοι», η μήτρα του Τζιχάντ, ιδρύθηκε το 1928 με προτροπή έξι στελεχών της Γαλλικής εταιρείας του Σουέζ.
Η «Αραβική Άνοιξη»
Το Ιράν στοχοποείται, ενώ το Ισραήλ επιτίθεται σε Λίβανο και Γάζα. Ταυτόχρονα πληθαίνουν οι δημοσιεύσεις που μιλούν για αλλαγή συνόρων στην περιοχή. Λίγο αργότερα εκδηλώνεται η «Αραβική Άνοιξη», στην οποία η «δύση» παρεμβαίνει και μέσω του ακραίου Ισλάμ.
Προϊόν της «Αραβικής Άνοιξης» είναι οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Λιβυή, που θα οδηγήσουν στη δολοφονία του πρόεδρου της. Σε αυτόν τον πόλεμο η «δύση» θα χρηματοδοτήσει, θα εκπαιδεύσει και θα δώσει βαρέα όπλα σε χιλιάδες τζιχαντιστές, οι οποίοι θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά πολλών τρομοκρατικών οργανώσεων στην Αφρική και τη Μ. Ανατολή.
Το 2011 η «άνοιξη» φτάνει στη Συρία. Η «δύση» με τους σύμμαχους της, αμέσως ξεκινούν να συμβάλλουν την αντιπολίτευση, που κύρια απαρτίζεται από οργανώσεις του ακραίου Ισλάμ. Από αυτές τις οργανώσεις, 3 χρόνια μετά, θα εμφανιστεί το τέρας του ISIS.
Το τέρας του ISIS.
Το ISIS γεννιέται με άλλο όνομα στο Ιράκ το 1999 και εξαρχής υπακούει στην Αλ – Κάιντα. Το 2006 παραμένοντας στην Αλ – Κάιντα, μετονομάζεται σε Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ (ISI). Το 2010 αρχηγός του γίνεται ο Μπαγκντάντι.
Νωρίτερα ο κύριος αυτός είχε φυλακιστεί από τις Η.Π.Α στο Ιράκ, αλλά για μυστήριους λόγους αφέθηκε ελεύθερος.
Τον Αύγουστο του 2011 ο Μπαγκντάντι στέλνει τα στελέχη του στη Συρία. Αυτά το Γενάρη του 2012 ιδρύουν το Μέτωπο Νούσρα (ANF), που επίσης εντάσσεται στην Αλ – Κάιντα.
Την ίδια χρονιά το ANF, γίνεται η ισχυρότερη δύναμη της αντιπολίτευσης, κάτι που επισημαίνει και η Washington Post. Αυτό όμως δεν ενοχλεί τη Γαλλία, η οποία σπάει το εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί στην αντιπολίτευση και της αποστέλλει βαρέα όπλα.
Το Μάρτη του 2013 το ISI εισβάλλει στη γεμάτη πετρέλαιο περιοχή της Αν. Συρίας, για να δράσει μαζί με το ANF. Τον Απρίλη οι δύο οργανώσεις συγκροτούν το Ισλαμικό κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε (ISIL).
Ωστόσο η ΕΕ δε θορυβείται και αποφασίζει να διακόψει το εμπάργκο στην εισαγωγή συριακού πετρελαίου. Το αποτέλεσμα είναι η οικονομική ενίσχυση της οργάνωσης. Σαν να μην έφτανε αυτό, το Μάη του 2013, ο Μπαγκντάντι καλείται και μετέχει σε σύσκεψη του Ελεύθερο Συριακού Στρατού (FSA), υπό τον γερουσιαστή και πρώην υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ τζ. Μακέιν.
Η επέμβαση στη Συρία
Τους μήνες που ακολουθούν η «δύση» ετοιμάζει επέμβαση στη Συρία, στα πρότυπα της Λιβυής. Ωστόσο το Φθινόπωρο του 2013, η Κίνα και η Ρωσία μπλοκάρουν στον ΟΗΕ τα σχέδια της. Πλέον η ανατροπή Άσαντ περνά μέσα από τη στρατιωτική στήριξη της αντιπολίτευσης.
Το ISIL επωφελείται και γιγαντώνεται. Φτάνει μάλιστα σε σημείο να διεκδικεί την ανεξαρτησία του από τους δημιουργούς του. Καταλαμβάνει τη Ράκκα, την Αν. Συρία, τη Μουσούλη, το Τικρίτ και σταματά 50 k/m από τη Βαγδάτη.
Τον Ιούνη του 2014 αυτοανακηρύσσεται σε Ισλαμικό Χαλιφάτο (ISIS), κοινοποιώντας την πρόθεση του για παγκόσμια κυριαρχία. Αυτή η ενέργεια προκαλεί ρήξη με την Αλ – Κάιντα και το Μέτωπο Νούσρα (ANF), με το οποίο έχει χωρίσει από το Φλεβάρη του 2014.
Τότε Χιλιάδες μισθοφόροι του ANF προσχωρούν στο ISIS, μαζί με τον εξοπλισμό που τους χορήγησε η «δύση». Π.χ οχήματα Humvees της American Motors, αγροτικά και SUV της Toyota κ.α
Η «δύση» και οι σύμμαχοι της αντιδρούν στις εξελίξεις. Το καλοκαίρι του 2014 ξεκινούν αεροπορικές επιδρομές εναντίον του ISIS σε Ιράκ και Συρία. Ωστόσο οι βομβαρδισμοί αυτοί, που διεξάγονται χωρίς την άδεια της Συρίας, έχουν στόχο τη συμμόρφωση και όχι την καταστροφή της οργάνωσης.
Το σχέδιο
Το σχέδιο είναι το ISIS να οδηγήσει σε κατάρρευση τις κυβερνήσεις των δύο χωρών και να προκαλέσει αλλαγή στην πληθυσμιακή σύνθεση της περιοχής, με εκκαθαρίσεις και εκτοπίσεις. Έτσι η συμμαχία θα έχει δικαιολογία για επέμβαση, αλλάζοντας τα σύνορα προς όφελος της. Γι’ αυτό το λόγο η συνδιαλλαγή ανάμεσα στο ISIS και τη συμμαχία, εξακολουθεί και στη διάρκεια του πολέμου.
Σημαντικοί ενισχυτές του ISIS είναι οι Σουνιτικές χώρες της περιοχής. Άλλωστε η κυρία Κλίντον σε μέιλ της προς τον σύμβουλο του Ομπάμα j. Podesta το 2014, κατονομάζει το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία ως χρηματοδότες του. Πρόσθετα η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, παραδέχεται ότι το 2016 διενεργήθηκε έρανος υπέρ του ISIS στο έδαφος της.
Παράλληλα το ISIS πλουτίζει από τη συναλλαγή του με πολυεθνικές που δρούνε στην περιοχή. Π.χ η γαλλική τσιμεντοβιομηχανία LafargeHolcim. Ωστόσο η κύρια πηγή εσόδων του είναι το λαθρεμπόριο πετρελαίου.
Το λαθρεμπόριο πετρελαίου.
Η οργάνωση εξάγει πετρέλαιο στην Τουρκία, από εκεί στο Ισραήλ και στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστική η καταγγελία της Ρωσίας ότι 40 χώρες, μεταξύ αυτών και μέλη του G20, μετέχουν στο λαθρεμπόριο. Διάφοροι κρατικοί αξιωματούχοι, από στελέχη του Ιρακινού Κουρδιστάν, μέχρι τον Μπιλάλ Ερντογάν, γιο του Τούρκου πρωθυπουργού, βρέθηκαν εκτεθειμένοι από τις αποκαλύψεις. Με όλους αυτούς του τρόπους το ISIS εξελίχθηκε στην πλουσιότερη οργάνωση του κόσμου, με μηνιαία έσοδα που έφτασαν τα 50.000.000 δολάρια!!!
Παράλληλα το αλισβερίσι του ISIS με τους «εχθρούς» του θα συνεχιστεί και σε στρατιωτικό επίπεδο. Τα σύνορα της Τουρκίας μένουν ανοιχτά και χιλιάδες τζιχαντιστές μπαινοβγαίνουν στη χώρα. Πρόσθετα το Γερμανικό δίκτυο ΑRD αποκαλύπτει ότι το ISIS διαθέτει στρατόπεδα στην Τουρκική επικράτεια.
Η ανάμιξη της Ρωσίας και του Ιράν
Όμως η ανάμιξη της Ρωσίας και του Ιράν στον πόλεμο αλλάζει τα δεδομένα. Από τη μια σώζει τον Άσαντ, από την άλλη ενισχύει την Ιρανική επιρροή στο Ιράκ, μέσω των Σιιτών πολιτοφυλάκων (PMU).
Το ISIS υποχωρεί, αλλά η αντίσταση που προβάλλει αξιοποιείται στον ανταγωνισμό των υπολοίπων εμπόλεμων μερών. Έτσι η οργάνωση κερδίζει χρόνο και διαπραγματεύεται ανταλλάγματα. Ενώ λοιπόν ο Συριακός Αραβικός Στρατός (SAA) πολιορκεί το Χαλέπι, οι ΗΠΑ τον βομβαρδίζουν «κατά λάθος» στην πολιορκούμενη από το ISIS Ντερ εζ Ζορ.
Στη συνέχεια το ISIS ανακαταλαμβάνει την Παλμύρα, χωρίς να δεχθεί ούτε πιστολιά από το συνασπισμό της «δύσης».
Είναι φανερό ότι η συμμαχία ωθεί το ISIS να δράσει ενάντια στον SAA και να ματαιώσει την ανακατάληψη του Χαλεπίου.
Χαρακτηριστική είναι και η ειρηνική παράδοση της Τζαραμπλούς από το ISIS στον τουρκικό στρατό και η αποχώρηση του από τις πόλεις Τάμπκα και Μανμπίτζ, ύστερα από συμφωνία με τους Κούρδους του SDF. Η Ρωσία καταγγέλλει ότι το αντάλλαγμα αυτών των συμφωνιών, είναι το ISIS να πολεμήσει τον SAA στο Χαλέπι και την Αν. Συρία. Αντίστοιχες κατηγορίες για συμφωνίες με το ISIS, ώστε να αντισταθεί στη Ράκκα μέχρις εσχάτων, απεύθυναν προς τη Ρωσία και οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF).
Η Συριακή Αλ Κάιντα
Και ενώ αυτά συμβαίνουν με το ISIS, η Συριακή Αλ Κάιντα μετονομασμένη σε Hayat Tahrir al-Sham (HTS), χαρακτηρίζεται ως «μετριοπαθής» αντιπολίτευση. Ελέγχει μεγάλο μέρος της επαρχίας Ιντλίμπ και πολεμάει μαζί με τον FSA το καθεστώς σε όλη τη χώρα.
- Επιπλέον το ακραίο ισλάμ συμβάλλει στην επίτευξη «κοινωνικής ειρήνης».
Όμως όταν μια κοινωνία είναι άδικη, τότε η «κοινωνική ειρήνη» συντηρεί την αδικία. Ωφελημένοι λοιπόν βγαίνουν και πάλι οι προνομιούχοι, δηλαδή οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κολαούζοι τους.
Το ακραίο Ισλάμ απορροφά την κοινωνική οργή που προκαλεί η εκτεταμένη ανέχεια. Καλλιεργεί, ότι για τα βάσανα των φτωχών δε φταίνε οι ντόπιοι και ξένοι ολιγάρχες άλλα οι ξένοι άπιστοι και οι ντόπιοι «προδότες» του Ισλάμ. Ταυτόχρονα αξιοποιείται στην καταστολή λαϊκών αγώνων.
Οι τζιχαντιστές ξυλοφορτώνουν απεργούς, στηρίζουν την παιδική εργασία, καίνε τα γραφεία εργατικών σωματείων και γυναικείων οργανώσεων. Γι’ αυτούς τους λόγους στα τέλη της δεκαετίας του 70 ο κ. Μπρζεζίνσκι, σύμβουλος των προέδρων Κάρτερ, Κλίντον και Ομπάμα, συνεργάζεται με τον Μπιν Λάντεν και άλλους Μουτζαχεντίν. Στόχος του είναι η ανατροπή της φιλοσοβιετικής Αφγανικής κυβέρνησης.
Ο ίδιος το 1999 θα δηλώσει:
«Τι είναι πιο σημαντικό στην παγκόσμια Ιστορία; Οι Ταλιμπάν ή η κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας; Μερικοί υποκινούμενοι μουσουλμάνοι ή .. το τέλος του Ψυχρού Πολέμου»;
Παράλληλα η μεγάλη εφημερίδα Independent γράφει για τον Λάντεν στις 6/12/1993, «Αντισοβιετικός μαχητής θέτει τον στρατό του στον δρόμο προς την ειρήνη» και συνεχίζει «Σαουδάραβας επιχειρηματίας ο οποίος στρατολόγησε μουτζαχεντίν τώρα τους χρησιμοποιεί σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα στο Σουδάν».
Πρόσθετα σε όλο τον κόσμο, ο φόβος του Τζιχάντ διευκολύνει τον υλοποίηση μέτρων, που περιορίζουν όσες «φωνές» αγωνίζονται για τη δικαιότερη οργάνωση της κοινωνίας. Στη Γαλλία, μετά τις επιθέσεις, η διάρκεια του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ανεβαίνει από 12 μέρες σε 3 μήνες. Ο κατ’ οίκον περιορισμός επιβάλλεται και με την υπόνοια απειλής της δημόσιας τάξης. Διευκολύνεται η διάλυση ενώσεων που εικάζεται ότι παρακινούν ταραχές. Οι αστυνομικοί οπλοφορούν και εκτός υπηρεσίας.
Το ακραίο Ισλάμ συντηρείται γιατί υπηρετεί συμφέροντα
Συμπερασματικά το ακραίο Ισλάμ συντηρείται γιατί υπηρετεί συμφέροντα κοινωνικών ομάδων.Των μεγαλομετόχων πολυεθνικών εταιρειών με έδρα τα κράτη υπερδυνάμεις, των μεγαλομετόχων μικρότερων πολυεθνικών που εδρεύουν σε ισλαμικές χώρες και ένα συνονθύλευμα κοινωνικών δορυφόρων που συναλλάσσεται μαζί τους, αποτελούμενο από μικρότερους επιχειρηματίες, πολιτικούς, στρατιωτικούς, δημοσιολόγους, κληρικούς, κρατικούς υπαλλήλους, πανεπιστημιακούς, δημοσιογράφους κ.α.
Οι ομάδες αυτές στρατολογούν τζιχαντιστές εκμεταλλευόμενες υπαρκτά φαινόμενα των ισλαμικών κοινωνών.
Όπως ο θρησκευτικός φανατισμός, η τυφλή εμπιστοσύνη στο ιερατείο, η καχυποψία προς τις οργανώσεις που μάχονται για τα λαϊκά δικαιώματα, η οργή προς συγκεκριμένους διεφθαρμένους πολιτικούς και κρατικούς υπαλλήλους, το μίσος προς τους άπιστους αποικιοκράτες, η απελπισία από τη φτώχια και την ανέχεια, η αφέλεια εξαιτίας της απουσίας παιδείας, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός λόγο των διαχρονικών εθνικών και θρησκευτικών συγκρούσεων.
Τα φαινόμενα αυτά σε μεγάλο βαθμό δημιουργούνται και συντηρούνται από τις ίδιες κοινωνικές ομάδες που σχετίζονται με τους τζιχαντιστές, αφού τους διευκολύνουν να ελέγχουν τις ισλαμικές κοινωνίες.
Στη στρατολογία μαχητών σημαντικό ρόλο παίζουν και τα οικονομικά ανταλλάγματα που προσφέρουν οι οργανώσεις, ύστερα από τις οικονομικές διευκολύνσεις που τους παρέχουν οι «σπόνσορες» τους. Στην ακμή του το ISIS πλήρωνε τους ντόπιους μαχητές 185-277 Ευρώ το μήνα, όταν ο μέσος μισθός στη Συρία δεν ξεπερνούσε τα 42 ευρώ, ενώ οι μαχητές από το εξωτερικό αμειβόταν με 600 – 1.000 δολάρια τον μήνα.
Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι όλες οι ενέργειες των τζιχαντιστών είναι σε συνεννόηση με τα «αφεντικά» τους. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι τρομοκράτες δρούνε αυτόνομα. Διαπραγματεύονται τη θέση τους και δε διστάζουν να επιτεθούν στους δημιουργούς τους. Ταυτόχρονα αναζητούν και νέους σπόνσορες. Σε καμία περίπτωση όμως δε μπορούν να επιβιώσουν, χωρίς τη στήριξη αυτών των κοινωνικών ομάδων.
Στο επόμενο άρθρο θα παρουσιάσουμε το πώς η Ισλαμική τρομοκρατία επηρεάζει την έκβαση σοβαρών διεθνή ζητημάτων, όπως ο στόχος της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, η κρίση στον περσικό, η εξέλιξη του πολέμου στη Μ. Ανατολή, το BREXIT κ.α
πηγή: Ανεξάρτητος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου