mikres ekdoseis: Ευρεία χρήση τροχών για μεταφορές στη Μεσοποταμία 33 αιώνες π.Χ.

12.8.17

Ευρεία χρήση τροχών για μεταφορές στη Μεσοποταμία 33 αιώνες π.Χ.

Ρώσοι επιστήμονες του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας της Ακαδημίας Επιστημών βρήκαν στοιχεία για τη χρήση τροχοφόρων για μεταφορές, 33 με 34 αιώνες πριν την εποχή μας.

Οι τροχοί βρέθηκαν στην συριακή επαρχία Αλ Χασάκα, σύμφωνα με την υπηρεσία Τύπου του Ινστιτούτου.

«Πληθώρα τροχών βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές. Χρονολογούνται περί το 3200- 3100 π.Χ., προς το παρόν αποδεικνύουν την εκτεταμένη χρήση των τροχοφόρων για μεταφορές στη Βόρεια Μεσοποταμία», αναφέρει η ανακοίνωση.

Οι Ρώσοι αρχαιολόγοι εργάζονται εδώ και 22 χρόνια στην επαρχία Αλ Χασάκα της Συρίας, για να εξερευνήσουν το συγκρότημα ενός ιερού στο χωριό Τελ Χάζνεχ, που είναι ένας από τους παλαιότερους οικισμούς στον κόσμο.

Στο χώρο δεν χτίστηκαν μόνο θρησκευτικά κτήρια αλλά και διοικητικά, αφού ως φαίνεται ότι ο οικισμός ήταν διοικητικό κέντρο.

Το συγκρότημα του ναού έπαυσε να υπάρχει κατά τα έτη 3100-3000 π.Χ., ωστόσο ο οικισμός έχει στοιχεία που δείχνουν ότι συνέχισε να υφίσταται.

Στα ευρήματα που εντοπίσθηκαν οι αρχαιολόγοι καθόρισαν τη χρονολόγησή τους με την ακρίβεια 30-40 ετών.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι στον οικισμό Τελ Χάζνεχ καλλιεργούνταν κριθάρι. Στη διατροφή με βάση το κρέας, κυριαρχεί το μοσχάρι, το χοιρινό και το αρνί. Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει ότι στο θρησκευτικό συγκρότημα, οι κάτοικοι διατηρούσαν μικρό κοπάδι βοοειδών και καλλιεργούσαν δημητριακά και όσπρια.

Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή σε μεταγενέστερο στάδιο κατέστρεψε την εκτεταμένη φύση της γεωργίας καθώς και την κτηνοτροφία και οδήγησε σε καταστροφικές περιβαλλοντικές αλλαγές.

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, τα δένδρα σταδιακά εξαφανίσθηκαν, τη θέση τους πήραν οι θάμνοι και η περιοχή σχεδόν ερημώθηκε.

Η κλιματική αλλαγή κατά τη διάρκεια της μακρινής αρχαιότητας οδήγησε σε υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής του πληθυσμού και στην εγκατάλειψη της περιοχής.

Μεταξύ των άλλων ευρημάτων, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν 36 σφραγίδες και αναφορές σε πήλινα δισκία, που ήταν δύο ειδών. Εκτυπωμένα με σφραγίδα αλλά και με κύλινδρο.

Ο πρώτος τρόπος γραφής χρησιμοποιήθηκε σε πρώιμο στάδιο της ζωής του οικισμού κατά το χρόνο της λειτουργίας του συγκροτήματος του ναού και ο δεύτερος χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιούνταν συχνότερα στην αρχή της τρίτης χιλιετίας, πριν την εποχή μας.