Οι Δρυάδες των Κρουσίων

Όταν το λαμπερό φεγγάρι ακουμπά στις κορυφές του βουνού, ασημένιες δροσοσταλίδες γλιστρούν από τις φυλλωσιές του δάσους, πέφτουν στο χώμα και μεταμορφώνονται σε πανέμορφες  αέρινες κόρες, τις Δρυάδες.

Η ‘χρυσή στοά του Αλεξάνδρου’

Μεταλλωρύχοι  σε ώρα εργασίας, αναπαράσταση  από αρχαίο αμφορέα

(Αρχαίοι Θρύλοι του Κιλκίς)

 Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Υπάρχει ένας θρύλος. Ένας μύθος. Λένε πως η ιστορία μεταδόθηκε από πάππου προς πάππου. Από την αρχαία εποχή στο Μεσαίωνα. Από τους εντόπιους στους κατακτητές. Κι από αυτούς στους άλλους κατακτητές, στους περαστικούς που διανυκτέρευσαν  μια νύκτα στα Κρούσια, στους πρόσφυγες.  Μια ισχυρή παράδοση.

Η ιστορία της «Χρυσής στοάς του Αλεξάνδρου», έτσι την ονομάζουν.

Πρόκειται για έναν σκαμμένο χώρο σε αδιευκρίνιστο μέρος κοντά στις αρχαίες Φύσκες.

Όταν ενσωματώθηκε η Κρηστωνία στο μακεδονικό κράτος και διαπίστωσε με τα ίδια του τα μάτια ο βασιλιάς τον ορυκτό πλούτο τα έχασε.